Nowa wysokość stawek FTR oraz MTR – aspekty praktyczne

W dniu 22 kwietnia br. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostało Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/654 z dnia 18 grudnia 2020 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 poprzez określenie jednolitej maksymalnej ogólnounijnej stawki za zakończenie połączenia głosowego w sieci ruchomej oraz jednolitej maksymalnej ogólnounijnej stawki za zakończenie połączenia głosowego w sieci stacjonarnej (dalej „Rozporządzenie delegowane”).

(źr. GWW)

Wydanie Rozporządzenia delegowanego stanowi realizację delegacji określonej w art. 75 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z 11.12.2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej (dalej „EKŁE)^[1], która nakazuje określenie jednolitej maksymalnej, ogólnounijnej stawki za zakończenie połączeń w sieci ruchomej oraz jednolitej maksymalnej, ogólnounijnej stawki za zakończenie połączeń w sieci stacjonarnej. Warto bliżej przyjrzeć się skutkom jakie niesie za sobą wydanie tego aktu dla operatorów publicznych sieci telekomunikacyjnych działających w Polsce.

W pierwszej kolejności chciałbym przeanalizować charakter samego Rozporządzenia delegowanego, którego szersze zastosowanie w ramach regulacji rynku telekomunikacyjnego ma miejsce dopiero pod rządami przepisów EKŁE. Możliwość wydawania przez Komisję Europejską aktów delegowanych wynika z art. 290 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej „TFUE”)^[2]. Zgodnie z tym przepisem Komisja Europejska może przyjąć akt o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, który uzupełnia lub zmienia niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego, w tym przypadku EKŁE^[3]. Warto podkreślić, że forma aktu delegowanego nie musi odpowiadać formie aktu ustawodawczego^[4]. Z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie, gdzie EKŁE – mający formę dyrektywy, czyli aktu prawnego, nie wywołującego bezpośrednich skutków^[5] i wymagającego implementacji przez państwa członkowskie – został uzupełniony aktem w formie rozporządzenia, które obowiązuje bezpośrednio. W konsekwencji, jak wynika to wprost z finalnej części Rozporządzenia delegowanego, wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich bez potrzeby implementacji przez państwa członkowskie.

Stosowanie do art. 290 ust. 2 pkt 2 TFUE, akt delegowany może wejść w życie tylko wtedy, gdy Parlament Europejski (dalej „PE”) lub Rada nie wyrażą sprzeciwu w terminie przewidzianym przez akt ustawodawczy. W przypadku Rozporządzenia delegowanego okres na wyrażeniu sprzeciwu wynosi 2 miesiące, co wynika wprost z art. 117 ust. 6 EKŁE. Zgodnie z tym przepisem okres 2 miesięczny na wniesienie sprzeciwu może zostać przedłużony o dwa miesiące z inicjatywy PE lub Rady. Sprzeciw wymaga większości głosów PE, a w przypadku Rady większości kwalifikowanej (art. 290 ust. 2 pkt b TFUE)^[6]. W przypadku Rozporządzenia delegowanego sprzeciw taki nie został zgłoszony.

Należy także podkreślić, że uprawnienie Komisji Europejskiej do wydania aktu delegowanego na podstawie art. 75 EKŁE nie ma charakteru bezterminowego, ale zostało ono przyznane na okres 5 lat licząc od 20 grudnia 2018 r. Po upływie tego terminu ulega ono automatycznemu przedłużeniu na kolejne 5 lat, chyba że PE lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed upływem okresu 5 letniego (art. 117 ust. 2 EKŁE)^[7].

---------------------------------------