Dodatkowo, uprawnienia do wydania aktów delegowanych na podstawie art. 75 EKŁE może zostać w dowolnym momencie odwołane przez wskazane powyżej instytucje unijne. Do odwołania uprawnień niezbędna jest taka sama większość jak większość określona dla sprzeciwu wobec aktu delegowanego (art. 290 ust. 2 pkt a TFUE). Zważywszy jednak na rolę Rozporządzenia delegowanego oraz problemy jakie przez ponad dekadę towarzyszyły Komisji w wyegzekwowaniu Zaleceń z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie uregulowań dotyczących stawek za zakańczanie połączeń w sieciach stacjonarnych i ruchomych[8] (dalej „Zalecenia KE”), należy z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że cofnięcie uprawnień KE do wydania aktu delegowanego na podstawie art. 75 EKŁE nie wydaje się realne.
Jedynie na marginesie warto wspomnieć, że akty delegowane mogą zostać zaskarżone do Trybunału Sprawiedliwości UE m.in. przez każdą osobę fizyczną lub prawną jeżeli jest ona adresatem danego aktu[9] lub akt dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie[10].
Na zakończenie ogólnych uwag należy wskazać, stosownie do art. 6 Rozporządzenia delegowanego, że wchodzi ono w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej tj. 23 kwietnia 2021 r. i jest stosowane od dnia 1 lipca 2021 r. W dalszej części analizie poddany zostanie samo Rozporządzenie delegowane jak i jego wpływ na treść umów i decyzji o dostępie telekomunikacyjnym.
Szczegółowy przedmiot Rozporządzenia delegowanego określony został w art. 1 ust. 1, zgodnie z którym określa ono jednolitą maksymalną ogólnounijną stawkę za zakończenie połączenia głosowego w sieci ruchomej (dalej również „stawka MTR”) oraz jednolitą maksymalną ogólnounijną stawkę za zakończenie połączenia głosowego w sieci stacjonarnej (dalej również „stawka FTR”), które mają być naliczane za świadczenie usług zakańczania połączeń głosowych w sieciach ruchomych i stacjonarnych.
Na potrzeby Rozporządzenia delegowanego usługa zakończenia połączenia głosowego w sieci ruchomej została zdefiniowana jako
hurtowa usługa wymagana do zakańczania połączeń na numery w sieci ruchomej, które są publicznie nadanymi zasobami numeracyjnymi, tj. numerami istniejącymi w krajowych planach numeracji, świadczona przez operatorów mających możliwość kontrolowania zakańczania połączeń i ustalania stawek za zakańczanie połączeń z takimi numerami, w przypadku gdy istnieje wzajemne połączenie z co najmniej jedną siecią, niezależnie od stosowanej technologii, w tym z portami wzajemnych połączeń (art. 2 pkt 1 lit. a Rozporządzenia delegowanego).
Natomiast usługa zakończenia połączenia głosowego w sieci stacjonarnej jest definiowana jako
hurtowa usługa wymagana do zakańczania połączeń na numery geograficzne i niegeograficzne wykorzystywane na potrzeby świadczenia usług nomadycznych w sieci stacjonarnej oraz do uzyskania dostępu do służb ratunkowych, które są publicznie nadanymi zasobami numeracyjnymi, tj. numerami istniejącymi w krajowych planach numeracji, świadczoną przez operatorów mających możliwość kontrolowania zakańczania połączeń i ustalania stawek za zakańczanie połączeń z takimi numerami, w przypadku gdy istnieje wzajemne połączenie z co najmniej jedną siecią, niezależnie od stosowanej technologii, w tym z portami wzajemnych połączeń (art. 2 pkt 1 lit. b Rozporządzenia delegowanego).
---------------------------------------
PRZYPISY
[8] Dz.U.UE.L.2009.124.67.
[9] Należy wprost wykluczyć takie oddziaływanie Rozporządzenia delegowanego, które jako akt normatywny nie jest aktem skierowanym do indywidualnie oznaczonych adresatów.
[10] Obie te przesłanki muszą zostać spełnione kumulatywnie. Bezpośrednie oddziaływanie na jednostkę wymaga aby zaskarżony akt oddziaływał bezpośrednio na sytuację prawną jednostki, i aby nie pozostawiał on żadnej swobody oceny swoim adresatom, których obowiązkiem jest go wykonać, co ma mieć charakter czysto automatyczny i wynikać z samego uregulowania Unii, bez stosowania żadnych norm pośrednich (tak: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dn. 9 listopada 2016 r., sygn. T-746/15, BIOFA AG v. KOMISJA EUROPEJSKA, Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu 2016, nr 11, poz. II-658). Z kolei indywidualny charakter ma miejsce, gdy spełnione są warunki testu Plaumanna, zgodnie z którymi: "ten, kto nie jest adresatem decyzji, tylko wtedy może podnosić, że dotyczy go ona indywidualnie, gdy decyzja ta obejmuje go ze względu na określone cechy osobiste lub szczególne okoliczności, które wyróżniają go spośród wszystkich innych podmiotów i dzięki temu indywidualizuje go w analogiczny sposób jak adresata" (Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dn. 15 lipca 1963 r., sygn. 25/62, PLAUMANN & CO. v. KOMISJA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ, źródło: LEX nr 139898.). Pomimo, że grupa przedsiębiorców dotkniętych regulacją w Rozporządzeniu delegowanym jest stosunkowo możliwa do określenia to, jak wskazuje się w doktrynie, „nie będą stanowiły indywidualizacji wszelkie te postanowienia aktu prawnego, które mają «z natury» charakter normatywny, a więc które w praktyce dotyczą wszystkich przedsiębiorców działających w obszarze danego rynku produktów.” (Tak: K. Scheuring [w:] D. Kornobis-Romanowska, J. Łacny, A. Wróbel [red.], Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz. Tom III…).
