Konsultacje, co do zasady, służą wyrażeniu stanowiska przez podmioty inne niż strony postępowania (chociaż strony postępowania również mogą brać udział w konsultacjach), które to podmioty nie mają innej możliwości aniżeli w drodze konsultacji. Tym samym, w przypadku decyzji generalnych, gdzie brak jest stron postępowania, rola i znaczenie postępowania konsultacyjnego są nawet większe, aniżeli w postępowaniach indywidualnych. Po wtóre, skoro przedmiot postępowania w sprawie decyzji generalnej jest objęty zakresem postępowania konsultacyjnego, to bez znaczenia dla oceny konieczności przeprowadzenia konsultacji powinno być, czy Prezes UKE rozstrzyga w tym przedmiocie w formie decyzji indywidualnej, czy generalnej.
Być może powodem wyłączenia konsultacji w przypadku decyzji generalnej jest przyznanie wszystkim zainteresowanym możliwości przedstawienia stanowiska w przedmiocie prowadzonego postępowania (art. 159 ust. 1 PKE). Stanowisko takie jest jednak przedstawiane jedynie w odniesieniu do obwieszczenia o przystąpieniu do opracowania decyzji generalnej, które będzie określało co najwyżej przedmiot postępowania i założenia decyzji generalnej. Nie zastąpi więc ono możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie projektu rozstrzygnięcia.
Na potrzebę ułatwienia zainteresowanym stronom możliwości wyrażenia stanowiska w przedmiocie decyzji generalnej zwraca się także uwagę w doktrynie, z przywołaniem rozwiązań funkcjonujących w innych krajach, które przewidują chociażby możliwość prowadzenia postępowania właśnie na kształt postępowania konsultacyjnego[1]
Termin na przedstawienie stanowiska przez zainteresowanych nie może być krótszy niż 30 dni i ma charakter zawity [termin, w którym nie podjęcie właściwych działań wygasza prawo do ich stosowania – red.]. Skutki uchybienia terminu określa art. 159 ust. 2 PKE wskazując, że stanowiska złożone po terminie nie podlegają rozpatrzeniu.
Ponadto, przepis jest na tyle nieprecyzyjny, że nie określa nawet, czy Prezes UKE ma obowiązek odnieść się do tych uwag, czy jedynie je przedstawić. Wydaje się oczywiste, że uwzględniając istotnie ograniczoną możliwość czynnego udziału w postępowaniu zainteresowanych (w tym podmiotów, które posiadają interes prawny) przepisy powinny wyraźnie nakładać na Prezesa UKE obowiązek rozpatrzenia i odniesienia się do wszystkich uwag złożonych w terminie na przedstawienie stanowisk ze wskazaniem, czy zostały one uwzględnione, a także ewentualnych przyczyn dlaczego odmówił ich uwzględnienia. Również posłużenie się terminem „raport” nie wydaje się do końca prawidłowym zabiegiem, ponieważ sugeruje, że rolą Prezesa UKE jest przedstawienie jakiegoś odrębnego sprawozdania dotyczącego uwag przedstawionych w toku postępowania.
Szczególny tryb wydawania decyzji generalnej, nie zwalnia jednak Prezesa UKE z obowiązku przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego oraz należytego wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Przepisy PKE nie przewidują również odmiennego zakresu treści decyzji generalnej, aniżeli wskazany w art. 107 § 1 Kpa[2]. Stąd odniesienie do stanowisk zainteresowanych powinno być elementem uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji.
Zgodnie z art. 160 PKE decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym UKE.
