Po pierwsze, przepis odnosi się wyłącznie do obszaru objętego decyzją generalną, ale pomija całkowicie kwestie zakresu przedmiotowego takiej decyzji. W związku z tym powstaje pytanie, czy wydanie decyzji indywidualnej powoduje, że adresat takiej decyzji jest w całości wyłączony z zakresu działania decyzji generalnej dla obszaru wskazanego w decyzji indywidualnej nawet jeśli zakres przedmiotowy takich decyzji jest odmienny? Czy też w takim przypadku decyzja generalna wiąże adresata decyzji indywidualnej w pozostałym zakresie?
Można ten problem zobrazować następującym przykładem: decyzja generalna określa zasady świadczenia dostępu do okablowania pomiędzy zakończeniem sieci w obiekcie budowlanym, a najbliższym punktem dystrybucji na obszarze RP dla różnych rodzajów kabli (miedzianych, koncentrycznych, światłowodowych). Następnie Prezes UKE dla przedsiębiorcy X wydaje decyzję dla obszaru RP określającą zasady świadczenia tej samej formy dostępu, ale wyłącznie dla kabli światłowodowych. Wydaje się, że skoro decyzja dotyczy całego obszaru objętego decyzją generalną, to literalna wykładnia art. 155 ust. 2 PKE nakazuje przyjąć, że decyzja generalna nie wiąże już przedsiębiorcy X, gdyż obszar decyzji indywidualnej jest tożsamy z obszarem działania decyzji generalnej, niezależnie od różnic w zakresie przedmiotowym obu decyzji.
Z kolei art. 155 ust. 3 PKE reguluje kwestie wpływu wydania decyzji generalnej na uprzednio wydane decyzje indywidualne w przedmiocie objętym decyzją generalną. Oznacza to, że adresat takiej decyzji indywidualnej nie będzie związany decyzją generalną wydaną w tym samym przedmiocie. Należałoby przyjąć, że brak związania decyzją generalną jest w tym wypadku ograniczony wyłącznie treścią i zakresem obowiązywania decyzji indywidualnej. Jeżeli bowiem przedmiot, czy zakres decyzji generalnej będzie szerszy, aniżeli przedmiot i zakres decyzji indywidualnej to decyzja generalna w tym szerszym zakresie powinna być wiążąca także dla adresata decyzji indywidualnej.
Przykładowo, jeżeli Prezes UKE w decyzji indywidualnej określił warunki dostępu z art. 30 ust. 1 i 3 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych dla podmiotu wskazanego w art. 35a tejże ustawy (np. nadleśniczego Lasów Państwowych), a następnie w decyzji generalnej określił dla wszystkich nadleśnictw Lasów Państwowych warunki obejmujące dostęp z art. 30 ust. 1 i 3 oraz z art. 33 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, to decyzja generalna będzie wiązała adresata decyzji indywidualnej wyłącznie w zakresie warunków dostępu z art. 33. Dla dostępu z art. 30 ust. 1 i 3 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych decyzja generalna nie znajdzie już jednak zastosowania, gdyż warunki te określa uprzednio wydana decyzja indywidualna.
Jak już wspomniano, do decyzji generalnych znajdą odpowiednie zastosowanie przepisy Kpa. Odpowiednie stosowanie przepisów oznacza, że przepisy Kpa:
1) są stosowane wprost,
2) są stosowane ze zmianami,
3) nie są w ogóle stosowane[1].
Przykładem przepisów, które w ogóle nie będą stosowane są przepisy dotyczące doręczenia decyzji. Wyłączeniu będą również podlegały niektóre zasady prowadzenia postępowania jak chociażby wynikająca z art. 9 Kpa zasada informowania stron, czy zasada czynnego udziału stron w postępowaniu[2].
