Regulacje podsłuchu w projekcie PKE

W art. 46 ust. 2 PKE (odpowiednik art. 182 PT^[20]), znajduje się z kolei zmodyfikowana delegacja dla wydania rozporządzenia dot. warunków technicznych i eksploatacyjnych dla interfejsów.

W analizowanym projekcie PKE utrzymana została możliwość powierzenia w drodze umowy, innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, a także wspólnego wykonywania przez dwóch lub więcej przedsiębiorców, obowiązków w zakresie podsłuchu telekomunikacyjnego. Regulacje te znalazły się w art. 49-50 PKE i stanowią odpowiedniki art. 179 ust. 4c, ust. 7-8a, ust. 10 PT. Przepisy PKE posiadają w zasadzie taką samą treść normatywną z różnicą w zakresie obowiązków informacyjnych przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w tym obszarze względem Prezesa UKE. PKE wprowadza jednak rygor „niezwłocznego” przekazywania informacji do Prezesa UKE, np. danych podmiotu, który będzie wykonywał obowiązki w imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Zmiana danych powinna być zgłaszana Prezesowi UKE „niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni”. Dodatkowo w przepisie znalazł się obowiązek informacyjny odnośnie do udostępniania danych telekomunikacyjnych określonych w art. 45 i 47 PKE.

Nowy przepis uszczegóławia ten obowiązek poprzez dodanie, że jest on prowadzony „w celu zapewnienia realizacji zdań uprawnionych podmiotów, a także uprawnień sądu i prokuratora”. Ponadto w ust. 1 pkt 1-3 zawiera on listę rodzajów abonentów nie podlegających temu obowiązkowi, do których zalicza się, m.in. abonentów korzystających z publicznie dostępnych usług komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów. Przepis ten sformułowany jest w sposób niejednoznaczny i może powodować wątpliwości interpretacyjne. Rodzi się bowiem pytanie, czy abonent publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej, który jednocześnie korzysta z usług niewykorzystujących numerów (art. 52 ust. 1 pkt. 1 PKE), nie podlega w ogóle obowiązkowi umieszczania go w wykazie abonentów? Czy może wyłączenie stosuje się do abonentów korzystających tylko i wyłącznie z usług niewykorzystujących numerów? Pierwszą interpretację należy odrzucić. Jeżeli natomiast właściwa byłaby interpretacja druga, to przepis art. 52 ust. 1 PKE (oraz art. 291 PKE in principio) wymaga doprecyzowania. Ponadto rodzi się pytanie jakie było ratio legis takiego zapisu i jak miałaby w praktyce wyglądać jego realizacja? Art. 52 ust. 2 wprowadza listę danych jakie wykaz abonentów obejmuje.

4. Podsumowując, regulacje dotyczące podsłuchu zawarte w PKE, należy stwierdzić, że analizowane przepisy wprowadzają szereg zmian, lecz nie wydają się one rewolucyjne.

Do tej pory przepisy te nie powodowały większych problemów przy stosowaniu w przeciwieństwie do szczegółowych zasad prowadzenia podsłuchu, uregulowanych w ustawach kompetencyjnych, które rodzą wiele zastrzeżeń, w tym natury konstytucyjnej^[21].

Część zmian ocenić trzeba pozytywnie. Część przepisów w obecnym kształcie projektu PKE, co zostało wykazane wyżej, sprawia jednak trudności interpretacyjne, których nie rozwiewa uzasadnienie. Wadą nowego rozwiązania przyjętego w PKE, jest zastosowanie innej systematyki przepisów dot. podsłuchu. W PT były one w zasadzie skupione w ramach art. 179. Tymczasem w PKE, przepisy są podzielone i umieszczone w różnych artykułach, które na dodatek przeplatają się z przepisami dot. udostępniania danych telekomunikacyjnych, co obniża czytelność. Wydaje się zatem, że rozwiązanie przyjęte w PT jest bardziej logiczne i poprawne od strony legislacyjnej.

[lead od redakcji]

AUTOR

Radca prawny, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. Specjalizuje się w ochronie danych osobowych, regulacjach związanych z bezpieczeństwem publicznym oraz ochroną informacji niejawnych.

Czytaj także tego autora: Tajemnica telekomunikacyjna w PKE bez rewolucji