W czwartek 12 stycznia br. odbyło się pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy prawo komunikacji elektronicznej. Rynek telekomunikacyjny może się doczekać w najbliższych miesiącach wprowadzenia regulacji implementujących dyrektywę EKŁE. Chociaż samo EKŁE jest w założeniu przekształconą wersją wcześniejszego pakietu dyrektyw, to analiza przepisów PKE pokazuje, że polski rynek czekają bardzo istotne zmiany w wielu aspektach wykonywania działalności telekomunikacyjnej. Ważką innowacją będzie wprowadzenie ograniczenia sprzedaży usług w modelu door-2-door oraz możliwości publikowania przez Prezesa UKE publicznych ostrzeżeń przed nierzetelnymi dostawcami usług.
W czwartek 12 stycznia br. odbyło się pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy prawo komunikacji elektronicznej (dostęp: 2023-01-09, dalej „PKE.”). Można więc zasadnie oczekiwać, że rynek telekomunikacyjny w najbliższych miesiącach doczeka się wprowadzenia nowych regulacji implementujących dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z 11.12.2018 r. ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej (wersja przekształcona) (Dz.U.UE.L.2018.321.36, dalej „EKŁE”). Chociaż samo EKŁE jest w założeniu przekształconą wersją wcześniejszego pakietu dyrektyw dla sektora łączności elektronicznej, to analiza projektowanych przepisów PKE pokazuje, że rynek czekają bardzo istotne zmiany w wielu aspektach wykonywania działalności telekomunikacyjnej.
Jednym z obszarów objętych najdalej idącymi zmianami, jest dział odnoszący się do świadczenia publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej, gdzie przepisy EKŁE przewidziały obowiązek harmonizacji pełnej. Nie wszystkie zmiany wprowadzone w PKE mają jednak źródło w przepisach dyrektywy. W artykule podjęto próbę analizy jednej z takich zmian, która nie została przewidziana w EKŁE, a może mieć istotny wpływ na wykorzystanie kanałów sprzedaży usług.
Art. 279 ust. 4 PKE wprowadza nową (nieznaną przepisom obowiązującej ustawy Prawo telekomunikacyjne) regulację, zakazującą dostawcom usług zawierania umów w gospodarstwie domowym poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 287 z późn. zm. dalej: „u.p.k.”) podczas nieumówionej wizyty w miejscu zamieszkania lub zwykłego pobytu konsumenta.
Jednocześnie wprowadzona regulacja różni się istotnie od zakazu wprowadzonego w art. 5 ust. 4c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1385 z późn. zm., dalej „pr. energ.”), który całkowicie zakazał zawierania umów sprzedaży paliw gazowych lub energii elektrycznej, bądź umów kompleksowych dotyczących dostarczania tych paliw lub energii w gospodarstwie domowym poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów u.p.k.
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu PKE:
Wprowadzony zakaz ogranicza więc możliwość zawierania umów poza lokalem przedsiębiorstwa, o ile wizyta w celu zawarcia umowy nie została uprzednio umówiona z konsumentem. Ciężar dowodu, iż wizyta była uprzednio umówiona, obciąża dostawcę usług (art. 6 k.c.).
Należy podkreślić, że uwzględniając definicję umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 2 lit. a-e u.p.k., ograniczenie wprowadzone w przepisach PKE nie odnosi się do wszystkich przypadków umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa, ale jedynie tych, które zostały zawarte w miejscu zamieszkania lub zwykłego pobytu konsumenta („w gospodarstwie domowym poza lokalem przedsiębiorstwa”).
