Niezależnie od powyższego, w przypadku gdy okablowanie jest częścią składową nieruchomości, do której zawnioskowano o dostęp, należy pamiętać o tym, że tylko umowa zawarta w formie pisemnej może zostać wpisana do księgi wieczystej. Jeżeli zatem wpis taki ma być dokonany, umowa o dostęp do okablowania powinna zostać zawarta w formie pisemnej – w przeciwnym wypadku umowa taka nie zostanie wpisana do księgi wieczystej.
Zmiany w przepisach dotyczących dostępu realizowanego na gruncie art. 33 Megaustawy mogą się wydawać kosmetyczne, ale nic bardziej mylnego.
Ustawodawca przesądził, że dostęp do nieruchomości, który ma dotyczyć innych przypadków niż tych określonych w art. 30 Megaustawy, ma odbywać się na podstawie art. 33 Megaustawy, precyzując i rozszerzając tym samym zastosowanie przepisu, który w wersji sprzed nowelizacji miał znaczenie zdecydowanie węższe. Dostęp z art. 33 Megaustawy nie dotyczy już zatem wyłącznie tzw. prawa drogi, ale także innych form korzystania z dostępu do nieruchomości – z wyjątkiem tych wskazanych w art. 30 Megaustawy.
Dostęp w trybie art. 33 Megaustawy ma być realizowany co do zasady odpłatnie, chyba że strony postanowią inaczej albo jeżeli dostęp dotyczy umieszczenia, eksploatacji oraz konserwacji punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu na nieruchomościach stanowiących obszar kolejowy – w tym wypadku dostęp ma być realizowany nieodpłatnie.
Ustawodawca zrezygnował także z formy pisemnej dla zawarcia umowy o dostęp z art. 33 Megaustawy, a konieczne jest zawarcie umowy w formie dokumentowej pod rygorem nieważności (o czym przesądza bezpośrednio art. 168 PKE).
Całkowitym novum dla umów zawartych na gruncie art. 33 Megaustawy, jest uznanie, że umowa dostępowa zawarta także w tym trybie (podobnie jak umowa zawarta w trybie art. 30 Megaustawy) jest wiążąca dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości objętej tą umową (lub decyzją dostępową jeżeli została wydana).
Bez zmian pozostaje rozstrzyganie sporów dostępowych na gruncie art. 33 Megaustawy – w dalszym ciągu prowadzi i rozstrzyga je starosta, na gruncie ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Zmiany w Megaustawie w zakresie uzyskania dostępu do nieruchomości mają, w teorii, doprowadzić do ułatwienia procesu zawierania umów o dostęp – po pierwsze zmiany terminologiczne mają nie wzbudzać wątpliwości co do zakresu dostępu, a ponadto nie jest już wymagana forma pisemna dla zawarcia umów o dostęp telekomunikacyjny, a wystarczające będzie zachowanie formy dokumentowej, której popularność w ostatnim czasie znacznie wzrosła.
Niemniej, w ramach procesu koordynacji dostępu telekomunikacyjnego, od wniosku do Prezesa UKE w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego dostępu telekomunikacyjnego (w tym sporu z zakresu dostępu do nieruchomości uzyskiwanego na gruncie Megaustawy) będzie pobierana opłata w wysokości 25 proc. przeciętnego wynagrodzenia. Przepisy nie precyzują jednak jaka jest podstawa przeciętnego wynagrodzenia i w jaki sposób jest ono ustalane dla potrzeb obliczenia opłaty od wniosku o rozstrzygnięcie sporu w sprawie dostępu telekomunikacyjnego. Corocznie, w terminie do 31 marca, Prezes UKE będzie informował na stronie podmiotowej BIP UKE o wysokości opłat pobieranych od ww. wniosku.
Opłata będzie podlegała zwrotowi lub nie – wszystko zależy od oceny Prezesa UKE i treści wydanego przez niego postanowienia w sprawie stwierdzenia bierności strony udostępniającej oraz uchylania się od obowiązku zapewnienia dostępu, mimo że warunki dostępu wynikają z przepisów prawa oraz są obiektywne, przejrzyste oraz niedyskryminacyjne.
