Zmiana przepisów sektora telekomunikacyjnego wynikająca z uchylenia przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2024 r. Prawo telekomunikacyjne (dalej jako „PT”) oraz jednoczesnego wejścia w życie ustawy z dnia 12 lipca 2024 r. Prawo komunikacji elektronicznej (dalej jako „PKE”) wiąże się nie tylko ze zmianą dokumentacji abonenckiej czy koniecznością dostosowania ofert do nowych realiów zawierania umów abonenckich. Te skądinąd istotne dla działalności telekomunikacyjnej zmiany nie są jedynymi, na które przedsiębiorcy telekomunikacyjni powinni zwrócić szczególną uwagę.
10 listopada zaczęła obowiązywać znaczna część przepisów PKE, a wraz z nimi weszło w życie także wiele zmian przewidzianych w ustawie z dnia 12 lipca 2024 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. 2024 poz. 1222) (dalej jako „Ustawa wprPKE”), która zmieniła także inne ustawy w związku z uchyleniem PT i wejściem w życie PKE. Dokonując analizy nowych przepisów, szczególnie warto pochylić się nad zmianami wprowadzonymi w ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju sieci i usług telekomunikacyjnych (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 604 z późn. zm; dalej jako „Megaustawa”) w zakresie zapewnienia dostępu do nieruchomości oraz udostępnienia do korzystania z wewnątrzbudynkowej infrastruktury technicznej.
Megaustawa precyzuje pojęcia używane w art. 30 i 33 w zakresie dostępu. Na gruncie PT kluczowe w ramach dostępu do nieruchomości było ustalenie jaki ma być zakres dostępu: między innymi czy dostęp ma zapewnić korzystanie z już istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, czy ma polegać na umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku. Spory wynikłe pomiędzy właścicielami, użytkownikami wieczystymi lub zarządcami nieruchomości a przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi często miały swoje źródło w ustaleniu, jaki powinien być rzeczywisty przedmiot dostępu, do którego zapewnienia zobowiązany jest właściciel czy zarządca nieruchomości, tj. czy przedsiębiorca telekomunikacyjny może doprowadzić własne przyłącze telekomunikacyjne do punktu styku, pomimo tego, że na nieruchomości jest już wybudowane przyłącze telekomunikacyjne i możliwe jest jego techniczne wykorzystanie. Budzącą wiele wątpliwości kwestią było też to, czy istniejącą instalację telekomunikacyjną można uznać za dostępną dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w tym znaczeniu, że została wybudowana kanalizacja telekomunikacyjna budynku (w tym tzw. szachty telekomunikacyjne) oraz możliwe jest umieszczenie w niej okablowania przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, czy może dostępność istniejącej instalacji jest zależna od wybudowanego w kanalizacji telekomunikacyjnego budynku okablowania.
W obecnym brzmieniu art. 30 Megaustawy zrezygnowano z pojęcia przyłącza telekomunikacyjnego oraz instalacji telekomunikacyjnej budynku dla określenia przedmiotu dostępu, a w ich miejsce wprowadzono takie pojęcia jak „powiązane zasoby”, czy „wewnątrzbudynkową infrastrukturę techniczną” (stanowiącą podzbiór powiązanych zasobów).
Przez wewnątrzbudynkową infrastrukturę techniczną należy rozumieć infrastrukturę techniczną pomiędzy punktem styku (rozumianym jako miejsce, w którym znajduje się punkt dystrybucji lub w którym można umieścić taki punkt) a zakończeniem sieci, a także odcinek kanalizacji kablowej pomiędzy złączem rozgałęźnym poza budynkiem a punktem styku, w przypadku gdy punkt styku znajduje się w budynku.
