11. Art. 69 Kodeksu ustanawia zasadę przejrzystości, która w procesie regulacji dostępu telekomunikacyjnego może narzucać przedsiębiorcom obowiązek publikowania „określonych informacji, na przykład informacji księgowych, cen, specyfikacji technicznych, danych o sieci i ich spodziewanych zmian a także warunków dostępu i użytkowania”.
Wobec pogłębiania współpracy hurtowej pomiędzy operatorami i coraz częstszymi decyzjami regulacyjnymi o dostępie dla wielu przedsiębiorców telekomunikacyjnych może się to okazać trudnym do akceptacji novum.
12. EKŁ sankcjonuje prawo organów krajowych do pozyskiwania potrzebnych do zarządzania rynkiem informacji od przedsiębiorców telekomunikacyjnych – rzecz dobrze znana w krajowych warunkach.
Należy jednak zaznaczyć, że „każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do wykonywanego zadania i musi być uzasadniony”. Co otwiera pewne pole do dyskusji z administracją publiczną. Warto jednak zaznaczyć, że powodem wniosku o dane może być np. zapytanie o zagregowane informacje przez instytucje unijne.
13. Zarządzanie pasmem radiowym w krajach Unii, to jedno z najobszerniejszych zagadnień, o jakich traktuje Kodeks. Wiele z przedstawionych przezeń propozycji uwzględnia procedowana obecnie w Polsce „częstotliwościowa” poprawka do Prawa telekomunikacyjnego, chociaż wydaje się, że krajowy akt idzie jeszcze dalej niż Kodeks.
Przewiduje się tu m.in. możliwość współpracy państw członkowskich w zarządzaniu widmem radiowym. Jeżeli mimo zaistnienia takiej inicjatywy państwa jej nie podejmują (mimo zachęty ze strony „uczestników rynku”), to powinny wyjaśnić powody. To jeden z kroków w kierunku umiędzynarodowienia zarządzania widmem radiowym.
14. Pomimo silnych nacisków ze strony operatorów mobilnych, minimalny okres przydziałów rezerwacji pozostał na poziomie 15 lat, choć ustalono na 20 lat okres, w którym dysponentom rezerwacji należy się „pewność regulacyjna korzystania z infrastruktury korzystającej z przydzielonych częstotliwości”. To oznacza w praktyce wydłużenie maksymalnego okresu rezerwacji o 5 lat.
15. EKŁ kładzie nacisk na zasadę wspierania konkurencji rynkowej przy planowaniu zarządzania widmem. Realizowane to ma być przy okazji „przyznawania, zmiany lub odnowienia” praw do częstotliwości i może oznaczać tendencję do wyrównywania stanu posiadania operatorów w paśmie. Przynajmniej w przypadku istotnych dysproporcji. Nie należy nadmiernie faworyzować aktualnych dysponentów pasma w długofalowej polityce zarządzania danym zakresem częstotliwości.
Może się to okazać ważne dla grupy Cyfrowego Polsatu w związku z pasmem 800 MHz, czy dla Orange w związku z pasmem 3,4-3,8 GHz.
16. Radio Spectrum Policy Group (organ doradczy przy Komisji Europejskiej) zyska automatycznie prawo opiniowania planowanych w krajach członkowskich procedur selekcyjnych na zharmonizowane w UE pasmo radiowe. Proces opiniowania może mieć wpływu na krajowe postępowania częstotliwościowe.
17. Kodeks stwierdza expressis verbis możliwości cofnięcia przydziałów częstotliwości radiowych (oraz zasobów numeracyjnych). Przewidziano co prawda możliwość uzyskania rekompensaty, ale „w stosownych wypadkach” i „w zgodzie z prawem krajowym”.
18. Przewidziano możliwość przekazania i – co się wydaje jeszcze ciekawsze – możliwość dzierżawy częstotliwości w relacjach pomiędzy operatorami.
Administracyjne zasady zarządzania pasmem radiowym w krajach członkowskich nie powinny utrudniać takich dobrowolnych operacji.
19. Kodeks – w ramach artykułów dotyczących wdrożenia 5G w Europie – narzuca również 31 grudnia 2020 r., jako datę rozdysponowania „odpowiednio dużych” zasobów w paśmie 3,4-3,8 GHz.
