Nowelizacja powoduje także istotne ryzyko dla podmiotów świadczących takie usługi, wiążące się z możliwością podejmowania przez Prezesa UKE woluntarystycznych decyzji w zakresie wstrzymania ich świadczenia.
Warto zwrócić także uwagę na zmianę art. 7 p.t., który przewiduje obowiązki sprawozdawcze dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Obecnie niektóre z obowiązków sprawozdawczych są zależne od tego, czy roczne przychody z tytułu wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku obrotowym przekroczyły kwotę 4 mln złotych. Zmiana oznacza, że na wszystkich przedsiębiorcach będą spoczywać obowiązki sprawozdawcze. Za niedochowanie obowiązków sprawozdawczych mogą być nakładane kary,
Tymczasem poziom świadomości wśród małych przedsiębiorców telekomunikacyjnych (mówimy tu o grupie kilkunastu tysięcy podmiotów) odnośnie obowiązków informacyjnych i raportowych – jak pokazuje praktyka – jest bardzo mały. Zmiany w tym zakresie częściowo łagodzi wprowadzenie fakultatywności w nakładaniu kary w przypadku tego rodzaju naruszeń, o czym mowa w dalszej części artykułu.
Ustawa likwiduje także stałe polubowne sądy konsumenckie działające przy Prezesie UKE. Wprowadzone w 2005 r. miały pomóc konsumentom w ochronie i dochodzeniu swoich praw przede wszystkim w stosunku do dużych przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Sądy te jednak nie spełniły pokładanych w nich nadziei. Konsumenci korzystali z tej formy dochodzenia roszczeń sporadycznie. Likwidacja sądów nie powinna odbić się negatywnie ani na konsumentach, ani przedsiębiorcach telekomunikacyjnych. Nie znaczy to jednak, że polubowna forma rozstrzygania sporów przestaje istnieć dla konsumentów.
Likwidacja sądów polubownych ma bowiem związek z wejściem w życie z dniem 10 stycznia 2017 r. ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (która wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich). Zgodnie z tą ustawą, Prezes UKE stał się podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich związanych ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych.
Poza powyższą kwestią nowelizacja p.t. wprowadza również ważne – z punktu widzenia podmiotów kontrolowanych – zmiany w zakresie nakładania kar za naruszenie przepisów prawa telekomunikacyjnego. Zmieniony został art. 201 p.t. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu, Prezes UKE będzie mógł nałożyć karę pieniężną w przypadku stwierdzenie naruszeń przez podmiot kontrolowany, niezależnie od prowadzonego wobec tego podmiotu postępowania kontrolnego. Dotychczas w przypadku stwierdzenie nieprawidłowości w toku prowadzonej kontroli, Prezes UKE w wielu przypadkach nie miał możliwości nałożenia kary pieniężnej, gdy podmiot kontrolowany usunął nieprawidłowości zgodnie z zaleceniami pokontrolnymi.
Dobrze, że zaostrzając brzmienie art. 201 p.t. dostrzeżono równocześnie potrzebę sformułowania w sposób jednoznaczny zakazu ne bis in idem [nic dwa razy w tej samej sprawie – red.]. Konsekwencją przyznania Prezesowi UKE uprawnienia do nałożenia kary w przypadku stwierdzenia naruszeń z art. 209 ust. 1 p.t., niezależnie od prowadzonego wobec danego podmiotu postępowania kontrolnego, jest zmiana treści art. 201 ust. 3 pkt 3 p.t., zgodnie z którą nie będzie możliwe dwukrotne ukaranie za to samo naruszenie.
Pozytywnie należy ocenić także zmiany zaproponowane w art. 209 ust. 1 p.t. w zakresie trybu nakładania kar. Dotychczas obowiązywał obligatoryjny tryb nakładania przewidzianych w tym przepisie kar pieniężnych. Stwierdzenie naruszenia przepisów zobowiązywało Prezesa UKE do wszczęcia postępowania i nałożenia kary.
