1. Zalecenie z 7 maja 2009 r. w sprawie uregulowań dotyczących stawek za zakańczanie połączeń w sieciach stacjonarnych i ruchomych.
Zgodnie z art. 75 EKŁE (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiająca Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej), do 21 grudnia 2020 r. Komisja Europejska ma wydać akt delegowany (rozporządzenie) w zakresie pobieranych hurtowo opłat za zakańczanie połączeń w sieciach stacjonarnych i mobilnych na terenie całej Unii.
Jest to, można powiedzieć, finał ponad 10-letniej batalii Komisji o obniżenie tych opłat hurtowych, która rozpoczęła się wydaniem Zalecenia Komisji (Zalecenie Komisji z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie uregulowań dotyczących stawek za zakańczanie połączeń w sieciach stacjonarnych i ruchomych). Według projektowanego przez KE rozporządzenia stawki za zakańczanie połączeń telefonicznych w Polsce powinny zacząć spadać w przyszłym roku do docelowego poziomu 0,07 eurocenta za minutę połączenia w sieciach stacjonarnych i 0,2 eurocenta za minutę połączenia w sieciach mobilnych.
2. Cel – obniżenie stawek detalicznych i promowanie ofert no limit.
Jaki jest właściwie cel tej regulacji? Ani EKŁE, ani też projektowany akt delegowany nie wspominają o celach. Musimy więc cofnąć się do początku tej regulacji, tj. wspomnianego już Zalecenia Komisji. Wskazywano w nim, że – zdaniem Komisji – każdy operator posiada pozycję monopolistyczną, jeśli chodzi o zakańczanie połączeń w swojej sieci. Może zatem zarówno odmawiać świadczenia tej usługi innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, de facto blokując połączenia do swojej sieci abonentom innych operatorów, jak też zawyżać opłaty za tę usługę. Opłata za zakończenie połączenia stanowiła przy tym znaczący element kosztu usług telefonicznych. Regulacja miała za zadanie umożliwić operatorom alternatywnym dostęp do rynku usług telefonicznych, z których najważniejszym elementem było kierowanie połączeń do abonentów operatorów narodowych (zwanych też zasiedziałymi, tj. dawnych monopolistów państwowych).
Regulacja ta sprawdzała się również w dostępie do zakańczania połączeń w sieciach operatorów mobilnych, którzy stosowali wysokie stawki MTR (ang. Mobile Termination Rate), ograniczające dostęp do rynku mobilnego innym podmiotom, oraz skutkujące wysokimi opłatami detalicznymi za połączenia z sieci stacjonarnych do sieci mobilnych. Podsumowując, regulacja z 2009 r. miała kilka realnych celów: łatwiejszy dostęp do rynku usług telefonicznych dla nowych operatorów, obniżenie cen detalicznych usług telefonicznych oraz wprowadzanie stopniowe ofert no limit dla abonentów.
3. Dotychczasowa regulacja stawek FTR w Polsce.
W Polsce już wcześniej, bo od początku 2007 r., prowadzono prace regulacyjne nad stopniowym obniżaniem stawek MTR oraz, w mniejszym zakresie, stawek FTR (ang. Fixed Termination Rate – stawki za zakończenie połączeń w sieciach stacjonarnych). Na przełomie lat 2013-2014 ustalono w Polsce maksymalne stawki MTR na poziomie 4,29 gr za minutę połączenia i maksymalne stawki FTR dla operatorów alternatywnych na poziomie 2,73 gr za minutę połączenia (odpowiednik stawki FTR w sieci Orange Polska SA w okresie taryfikacyjnym O1 dla zakończeń połączeń telefonicznych w strefie numeracyjnej).
