Tego rodzaju mechanizm przewiduje dyrektywa EKŁE, która w art. 105 ust. 3 stanowi, że: „przed automatycznym przedłużeniem umowy dostawcy – w sposób wyraźny i w odpowiednim czasie oraz na trwałym nośniku – informują użytkowników końcowych o wygaśnięciu zobowiązania umownego i o sposobach rozwiązania umowy. Ponadto dostawca jednocześnie udziela użytkownikom końcowym porad na temat najlepszych taryf dotyczących jego usług. Dostawcy przekazują użytkownikom końcowym informacje o najlepszych taryfach co najmniej raz do roku”.
Projekt PKE, implementując powyższy obowiązek informacyjny o najkorzystniejszych pakietach, wprowadza jednocześnie kilka istotnych, opisanych poniżej zmian wobec obecnej regulacji dotyczącej tego obowiązku na gruncie PT (tj. art. 562 i art. 563).
Po pierwsze, zarówno art. 296 ust. 2 projektu PKE (dotyczący abonentów przed automatycznym przedłużeniem umowy – obecnie 562 ust. 2 PT) jak i jego ust. 3 (dotyczący abonentów, którym umowa uległa automatycznemu przedłużeniu – obecnie art. 563 PT) doprecyzowuje, że obowiązek informowania abonenta o najkorzystniejszych oferowanych pakietach taryfowych dotyczy usług objętych umową. Czyli w ramach omawianego obowiązku informacyjnego abonent otrzymywać będzie propozycje dotyczące tych usług, z których korzysta w ramach obecnej umowy. Nie wyklucza to jednak możliwości skorzystania przez konsumenta również z innych niż dotychczasowe usług operatora.
Po drugie, projekt PKE doprecyzowuje w art. 296 ust. 2 pojęcie „automatycznego przedłużenia umowy” poprzez dodanie, że ma to polegać w szczególności na wskazaniu zmieniających się warunków świadczenia usług względem warunków obowiązujących w okresie, na jaki pierwotnie umowa została zawarta. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy, abonent powinien uzyskać informacje przede wszystkim w przypadku:
- zmiany wysokości opłat,
- dostępnych w ramach pakietu taryfowego minut, smsów czy ilości danych internetowych.
Po trzecie, informując abonenta o automatycznym przedłużeniu umowy, operator będzie musiał poinformować go również nie tylko o sposobach, ale również o terminach jej wypowiedzenia (art. 296 ust. 2 projektu PKE). Stanowi to rozszerzenie wobec obecnego brzmienia art. 562 ust. 2 PT, który zobowiązuje operatora do poinformowania abonenta jedynie o sposobach rozwiązania umowy.
Po czwarte, istotną zmianą w zakresie New Best Offer na gruncie projektu PKE jest zmiana dotycząca kwestii zgód marketingowych. Przepis art. 296 ust. 3 PKE nie zawiera bowiem analogicznego zastrzeżenia jak obecny art. 563 PT – „chyba że abonent nie wyraził zgody na otrzymywanie informacji marketingowych”. Czy zmianę tę należy czytać w taki sposób, że zgoda marketingowa w tym przypadku nie jest już potrzebna? Wydaje się, że przyjęcie takiego wniosku nie jest wykluczone.
