Wtedy też operator ma za zadanie z odpowiednim wyprzedzeniem (nie później niż na 30 dni przed upływem okresu na jaki umowa została zawarta) przypomnieć klientowi, że umowa w dotychczasowym kształcie dobiega końca oraz, że w braku reakcji (wypowiedzenia) ulegnie automatycznemu przekształceniu w umowę na czas nieokreślony. Równolegle dostawca usług informuje klienta o najkorzystniejszych oferowanych przez siebie pakietach taryfowych.
I tu zaczynają się przysłowiowe schody, ponieważ ustawodawca nie wyjaśnił, co w konkretnym przypadku oznacza „najkorzystniejszy oferowany pakiet taryfowy”? Czy jeżeli aktualnie abonent korzysta jedynie z usługi dostępu do internetu, to czy powinien otrzymać również powiadomienie o najatrakcyjniejszym pakiecie telewizyjnym lub telefonicznym? Jak dopasować taką ofertę do konkretnego klienta bez uprzedniego zbadania jego rzeczywistych potrzeb?
Zredagowane „na kolanie”, przy okazji tarczy antycovidowej 3.0, nowe standardy informacyjne okazały się być skomplikowane do stosowania w praktyce. Można interpretować, że nasz ustawodawca szeroko zakreślił ramy nowego obowiązku, zobowiązując dostawców usług telekomunikacyjnych do informowania abonentów o najkorzystniejszych pakietach taryfowych. Zdaje się jednak, że ustawodawca – dążąc do zapewnienia konsumentom jak najpełniejszej informacji odnośnie aktualnych cen usług telekomunikacyjnych – mógł wylać dziecko z kąpielą i spowodować, że abonent zostanie zarzucony licznymi „najkorzystniejszymi” propozycjami ze strony dostawcy usług, mimo że w ogóle nie jest nimi zainteresowany.
Jakby wątpliwości było mało, poza powyższą sytuacją automatycznego przedłużenia umowy, ustawodawca wprowadził obowiązek informowania każdego abonenta o najkorzystniejszych pakietach taryfowych. Wedle przepisu art. 563 PT dostawca usług, co najmniej raz w roku, informuje abonenta o najkorzystniejszych oferowanych przez siebie pakietach taryfowych, chyba że abonent nie wyraził zgody na otrzymywanie informacji marketingowych. Chodzi tu o zgody, o których mowa w art. 10 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną (dalej jako: u.ś.u.d.e.) lub art. 172 PT.
Jedną z uwagi na upływ okresu, na jaki zawarł dotychczasową umowę, oraz drugą w ramach corocznej kampanii informacyjnej (skierowanej wyłącznie do tych klientów, którzy wyrazili zgodę na kontakt w celach marketingowych). Co więcej, treść tych informacji może okazać się różna.
Jednocześnie warto pamiętać, że w obu przypadkach informacja o najkorzystniejszym pakiecie taryfowym powinna zostać przekazana abonentowi w sposób „jasny i zrozumiały na trwałym nośniku” (np. przesłana w formie wiadomości e-mail, tak aby możliwe było jej zapisanie w pamięci komputera).
Jak już wskazano, mechanizm obowiązkowego informowania abonenta przez dostawcę usług o najkorzystniejszych pakietach nie jest inwencją polskiego ustawodawcy.
