Technika agregacji częstotliwości 4G z częstotliwościami 5G (ang. Carrier Aggregation) również nie będzie dostępna w scenariuszu Multivendor X2. Teoretycznie jest do zrealizowania, ale nie w konfiguracji dwóch różnych producentów sprzętu 4G oraz 5G. I nie jest to nowa sytuacja. W LTE również funkcjonalność agregacji częstotliwości (na przykład LTE 800 MHz z LTE 1800 MHz itp) jest możliwa tylko w ramach rozwiązania jednego producenta. Nie przypadkowo dostawcą sprzętu LTE w sieciach na danym obszarze geograficznym jest zazwyczaj jeden producent. W 5G poziom komplikacji wzrasta.
Działanie Dual Connectivity 4G/5G jest dużo bardziej skomplikowane niż agregacja nośnych ze względu na dużo większą ilość wymienianych informacji. Co więcej, ze względu na dowolność implementacji standardu 3GPP wiele podstawowych funkcjonalności w ogóle może nie być dostępna. Na przykład zarządzanie ruchem w sieci (ang. Load Balancing), zarządzanie przepływem danych użytkownika (ang. Flow Control) – w 5G za zarządzanie strumieniami danych, które wysyła lub odbiera użytkownik odpowiada stacja 5G (ang. gNodeB), więc ze względu na zastosowanie Dual Connectivity, stacja 5G musi się „doskonale porozumiewać” ze stacją 4G.
Kolejnymi przykładami są funkcjonalności monitorowania braku aktywności użytkowników (ang. Inactivity Monitoring) czy koordynacja pomiarów parametrów sieci, które są wykonywane przez pracujący telefon (ang. Measurement Coordination). Dodatkowym operacyjnym utrudnieniem jest brak synchronizacji dostaw oprogramowania od poszczególnych dostawców. Dostawcy 4G/5G udostępniają nowe wersje oprogramowanie w innym czasie lub z inną częstotliwością (np. co kwartał lub co pół roku).
W przypadku podejścia Multivendor X2 pojawiają się zatem dylematy odnośnie doraźnych efektów i końcowego rezultatu poczynionych w 5G inwestycji.
Przykład Multivendor X2 obrazuje, że próba uruchomienia technologii 5G przy wykorzystaniu innego niż obecnie stosowany w sieci sprzętu jest możliwa, choć jakość usług będzie niska. W sytuacji, gdy operator nie ma intencji modernizowania całej, istniejącej, infrastruktury 2G, 3G, a przede wszystkim – 4G, podczas budowy sieci 5G, krokiem pośrednim może być dostarczenie sprzętu 5G oraz jednej (tylko jednej) warstwy 4G. Na przykład LTE 800 MHz. Pozostałe warstwy istniejącej sieci LTE, czyli na przykład LTE 1800, LTE 2100 oraz LTE 2600 nie byłyby modernizowane. Takie podejście ma ekonomiczne implikacje (na przykład dodatkowe koszty utrzymywania infrastruktury dwóch dostawców lub trudności instalacyjne), ale nas interesuje aspekt technologiczny.
źr. Ericsson
W architekturze NSA telefon korzysta z podwójnej łączności z sieciami 4G oraz 5G. Aby telefon mógł korzystać z 5G, musi się najpierw znajdować w zasięgu 4G (w naszym przykładzie: LTE 800 MHz). Jeśli 5G zostało uruchomione przez nowego dostawcę – razem z jedną warstwą 4G – sieć należy tak skonfigurować, aby użytkownik 5G stale był połączony z LTE 800 MHz. Jeśli zacznie korzystać z 4G na innej częstotliwości (na sprzęcie innego producenta), to nie połączy się z 5G.
