W tym kontekście pojawiają się także aspekty związane z konkurencyjnością, co może być przedmiotem badania ze strony Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (a także Komisję Europejską biorąc pod uwagę skalę i udzieloną pomoc publiczną). W sytuacji konsolidacji przez podmioty, których łączny obrót na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku obrotowym poprzedzającym rok zgłoszenia przekroczy 50 mln euro, konieczne będzie dokonanie zgłoszenia Prezesowi UOKiK zamiaru koncentracji. W ramach analizy planowanej koncentracji Prezes UOKiK ocenia, czy w jej wyniku konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona. W szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.
Program Operacyjny Polska Cyfrowa
Dla konsolidacji regionalnych sieci szerokopasmowych potencjalne znaczenie mogłyby mieć środki pochodzące z działania 1.1. Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa (POPC). Niemniej rozporządzenie GBER[14], na którym oparto wdrażanie POPC[15], wyraźnie stanowi, iż wsparcie przydziela się w oparciu o „otwartą, przejrzystą i niedyskryminującą konkurencyjną procedurę wyboru, z poszanowaniem zasady neutralności technologicznej”. Tym samym nie jest możliwe przekazanie środków z POPC na rzecz regionalnych sieci szerokopasmowych, z pominięciem konkursowej procedury. Oczywiście, możliwy jest wybór ścieżki indywidualnej notyfikacji do KE, co wiążę się jednak z czasem potrzebnym na uzyskanie zgody Komisji.
W przypadku decyzji KE dotyczącej chorwackiego Narodowego Planu Szerokopasmowego[16], która przewiduje – w pewnych sytuacjach –możliwość otrzymania wsparcia przez podmiot publiczny na rozwój sieci szerokopasmowych z pominięciem konkursowej procedury, uzgodnienia trwały prawie 2 lata.
Podsumowanie
Regionalne sieci szerokopasmowe to hasło, pod którym mieści się wiele różnych projektów zrealizowanych z pomocą środków unijnych. Wbrew temu co może się wydawać, obowiązujące regulacje prawne powodują, że konsolidacja tych sieci nie jest przedsięwzięciem łatwym, ani z pewnością szybkim do realizacji. Wydaje się możliwa, ale z pewnością żmudna. Szczególnie, uwzględniając ilość podmiotów zaangażowanych w cały proces. Niewykluczone, że można by pozostawiać własność sieci samorządom, ale powołać spółkę do zarządzania i operowania całością. Równocześnie, trzeba byłoby rozwiązać sprawę operatorów infrastruktury. W każdym przypadku niezbędne wydaje się uzyskanie zgody Komisji Europejskiej. Pytanie o sens podjęcia takiego trudu? Jak przy każdym przedsięwzięciu podstawowe znaczenia mają koszty i opłacalność takiego przedsięwzięcia. To już jednak temat do odrębnej analizy.
---------------------------------------
PRZYPISY
[14] Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1).
[15] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 września 2015 r. w sprawie udzielania pomocy na rozwój infrastruktury szerokopasmowej w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014–20202 stanowi pomoc na infrastrukturę szerokopasmową (program pomocowy), zgodnie z art. 52 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014.
[16] Decyzja KE z 25 stycznia 2016 r. SA.38626 (2015/N) National Broadband Plan Croatia.
AUTOR
Adwokat współpracujący z kancelarią Dentons Europe Oleszczuk Sp.k. W latach 2011-2015 najpierw, jako naczelnik wydziału, później dyrektor Departamentu Telekomunikacji w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji zajmował się zagadnieniami związanymi z rozwojem infrastruktury telekomunikacyjnej ("Ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych", "Prawo budowlane" i zagospodarowanie przestrzenne), a także pomocą publiczną i finansowaniem projektów z wykorzystaniem środków unijnych (Działanie 1.1. Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa). Jego doświadczenie obejmuje także zagadnienia związane z Prawem telekomunikacyjnym, procesem wdrażania naziemnej telewizji cyfrowej oraz legislacją. Ekspert ds. legislacji programu TAIEX (Technical Assistance and Information Exchange – instrument Komisji Europejskiej dla wsparcia eksperckiego krajów partnerskich UE).
