Opisany powyżej hipotetyczny przypadek, wydaje się tylko jedną z wielu możliwych konsekwencji wprowadzenia Rozporządzenia. Wcale nie najbardziej skomplikowaną. Wątpliwości okazały się tak daleko idące, że pomimo kolejnych modyfikacji projektu Rozporządzenia, nie uzyskał on akceptacji w odniesieniu do skoordynowanego użytkowania widma radiowego. W związku z powyższym, przyjęte rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiające środki dotyczące dostępu do otwartego internetu oraz zmieniające dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii, nie zawiera przepisów odnoszących się do zarządzania zasobami częstotliwości.
Niepowodzenie opisywanego projektu nie musi jednakże oznaczać porzucenia dalszych prac nad możliwościami harmonizacji procedur przyznawania praw do częstotliwości. Warto w tym miejscu zastanowić się, czy w odniesieniu do niektórych aspektów gospodarki częstotliwościami, właściwsze i mniej kontrowersyjne nie byłoby odniesienie się do tzw. dobrych praktyk – a więc soft law – rekomendacji, które nie muszą oddziaływać bezpośrednio na ustawodawstwo państw członkowskich. Mogą być jednak źródłem wiedzy, która pozwoli organom regulacyjnym na zwiększenie efektywności gospodarki zasobami częstotliwości oraz usprawnienie procedur selekcyjnych.
Partnerem działów "Regulacje" i "Prawo" jest kancelaria:
Zarazem, best practices opracowywane przez zespoły eksperckie, mogą stanowić bardziej „przyjazne” źródło wiedzy dla krajowych organów regulacyjnych, które w zdecydowanej większości podkreślają swoją wyłączną kompetencję odnośnie prowadzenia procesu przydzielania zasobów częstotliwości. Dobre praktyki mogą się wpisać w realizację strategii definiowanej jako „win – win situation”, w której obie strony czerpią korzyści: regulatorzy krajowi nie tracą wyłącznych kompetencji, a jednocześnie korzystają z wypracowanego dorobku międzynarodowych grup eksperckich.
Odwołanie się do potrzeby respektowania dobrych praktyk zawiera m.in. raport Radio Spectrum Policy Group (grupy doradczej Komisji, utworzonej na podstawie Decyzji Komisji 2002/622/EC), z dnia 29 stycznia 2016 r. zawierający opinię nt. jednolitego rynku cyfrowego oraz przeglądu ram regulacyjnych (RSPG Opinion on DSM and Framework Review). Odnosząc się do procedur przyznawania widma, RSPG wskazuje, że jakkolwiek procedury te powinny być ustanawiane w sposób jak najbardziej transparentny, to jednak państwa członkowskie posiadają same możliwość oceny warunków i dynamiki rozwoju rynków krajowych oraz stymulowania rozwoju konkurencji, przy kształtowaniu tych procedur. Paneuropejskie procedury przydzielania widma, zdaniem RSPG, niosą ryzyko nieoptymalnego przydzielania zasobów częstotliwości w stosunku do potrzeb rynków lokalnych, a podejście regulacyjne „one size fits all” w tym przypadku nie wydaje się pożądane.
Zarazem, zdaniem RSPG warto zatem zwrócić uwagę na konieczność przygotowania różnego rodzaju „dobrych praktyk”, z których mogłyby korzystać Państwa Członkowskie.
[tytuł, lead i śródtytuły od redakcji]
AUTOR
Prawnik w Departamencie Zarządzania Zasobami Częstotliwości Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Poprzednio współpracował ze Stowarzyszeniem Niezależna Fonografia Polska i pracował w Departamencie Prawnym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Zajmuje się prawem własności intelektualnej, prawem medialnym oraz prawem telekomunikacyjnym. Uczestniczy w sesjach Krajowych Konferencji Radiokomunikacji, Radiofonii i Telewizji poświęconych gospodarce zasobami częstotliwości. Publikował w Przeglądzie Telekomunikacyjnym.
