Procedury selekcyjne przydziału zasobów częstotliwości na jednolitym rynku cyfrowym w Europie – harmonizacja zasad, czy stosowanie wspólnych „Dobrych praktyk”?
W poprzednim artykule dla TELKO.in pisałem o elastycznych sposobach zarządzania zasobami częstotliwości (flexible spectrum management), których stosowanie zwiększa korzyści wynikłe z użytkowania ograniczonych dóbr – zasobów częstotliwości radiowych. Działania związane z elastycznym zarządzaniem częstotliwościami sytuują się na pograniczu kilku dyscyplin naukowych: od fizyki przez prawo do ekonomii. Elastyczna gospodarka zasobami częstotliwości jest popierana przez organy Unii Europejskiej, świadome roli częstotliwości radiowych w rozwoju nowoczesnych technologii
Niemniej jednak, nawet przy zastosowaniu nowoczesnych sposobów zarządzania, zasób częstotliwości radiowych pozostanie dobrem ograniczonym. W konsekwencji, popyt znacznie przewyższa podaż. Zwiększa się liczba podmiotów zainteresowanych przydziałem zasobów (operatorzy telefonii komórkowej, nadawcy radiowi i telewizyjni, jednostki samorządu terytorialnego itp.). Kiedy zasoby są ograniczone, nieuniknione staje się stosowanie procedur selekcyjnych, w trakcie których krajowe organy regulacyjne przydzielają określone zasoby częstotliwości, kierując się określonymi w prawie zasadami. Na przykład: dokonując oceny ofert składanych przez operatorów. W szczególności, procedury takie są niezbędne przy przydzielaniu zasobów przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej ruchomej, dla potrzeb usług telefonii komórkowej, czy szerokopasmowego dostępu do internetu.
O ile jednak identyfikacja poszczególnych zasobów częstotliwości i ich przeznaczenia dla poszczególnych służb oraz dla konkretnych usług odbywa się na szczeblu międzynarodowym, o tyle ustanawianie i stosowanie procedur selekcyjnych pozostaje domeną ustawodawstwa krajowego. Nawet w przypadku państw członkowskich Unii Europejskiej. Akty prawa UE zawierają jedynie katalog zasad, którymi powinny kierować się państwa członkowskie.
Partnerem działów "Regulacje" i "Prawo" jest kancelaria:
Na mocy Dyrektywy ramowej...
Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (Dyrektywa ramowa) w art. 9.1. wskazuje, że państwa członkowskie obowiązane są zapewnić, aby przydział widma na użytek usług łączności elektronicznej i wydawanie zezwoleń ogólnych lub indywidualnych praw użytkowania takich częstotliwości radiowych przez właściwe ograny krajowe odbywały się według obiektywnych, przejrzystych, niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych kryteriów.
Z kolei Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (Dyrektywa o zezwoleniach) w art. 5 do katalogu wspominanych powyżej zasad dodaje zasadę otwartości procedur przyznawania widma. Wskazuje, że wyjątek od zasady otwartych procedur może mieć zastosowanie, gdy przyznanie indywidualnych praw użytkowania częstotliwości radiowych dostawcom usług radiowych lub telewizyjnych jest konieczne do osiągnięcia celu leżącego w interesie ogólnym, określonym przez państwo członkowskie zgodnie z prawem wspólnotowym. W przepisie art. 5 znalazł się również zapis o terminie, w którym powinny zostać podjęte decyzje w sprawie przyznania praw do użytkowania częstotliwości radiowych (6 tygodni od daty wpłynięcia kompletnego wniosku do organu regulacyjnego) bez uszczerbku dla obowiązujących postanowień prawa międzynarodowego dotyczących użytkowania częstotliwości radiowych lub pozycji orbitalnych (np. koordynacji częstotliwości lub koordynacji stacji radiowych). Termin ten może być, zgodnie z postanowieniami art. 7 dyrektywy, przedłużony do 8 miesięcy, dla zapewnienia, by procedury selekcyjne były sprawiedliwe, otwarte i przejrzyste dla wszystkich zainteresowanych stron.
