pojawiły się postulaty określenia na poziomie aktów UE bardziej szczegółowych, niż w przypadku przepisów dyrektywy o zezwoleniach oraz dyrektywy ramowej, ram regulacyjnych dotyczących procedur przydzielania zasobów częstotliwości.
Pierwsze kroki w tym kierunku związane są z wezwaniem wystosowanym na początku 2013 r. przez Parlament Europejski do Komisji Europejskiej, dotyczącym przedstawienia środków w celu utworzenia jednolitego rynku europejskiego w dziedzinie ICT. Rezultatem podjętych prac było przedstawienie przez Komisję we wrześniu 2013 r. projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego środki dotyczące europejskiego jednolitego rynku łączności elektronicznej i mające na celu zapewnienie łączności na całym kontynencie, zmieniającego dyrektywy 2002/20/WE, 2002/21/WE, 2002/22/WE oraz rozporządzenia WE nr 1211/2009 i UE nr 531/2012 (dokument COM(2013) 627 final).
Mając na celu ustanowienie jednolitego rynku łączności elektronicznej w UE, twórcy projektu zawarli w nim m.in. zasady wprowadzenia jednolitego zezwolenia unijnego na prowadzenie działalności telekomunikacyjnej na terenie całej UE oraz zharmonizowane prawa użytkowników końcowych. W rozdziale III, pod dość przewrotnym tytułem „European inputs” (oficjalne tłumaczenie – „Produkty europejskie”) przedstawiono projekt zasad skoordynowanego użytkowania widma radiowego, zharmonizowanego na potrzeby bezprzewodowej łączności szerokopasmowej, w ramach jednolitego rynku.
W odniesieniu do procedur przyznawania zasobów widma, art. 12 projektu rozporządzenia wprowadzał m.in. możliwość ustanawiania przez Komisję wspólnego harmonogramu lub harmonogramów i terminów przyznawania oraz obowiązywania indywidualnych praw do użytkowania widma w państwach UE, jak również – w stosunku do uprawnień, które nie zostały udzielone na czas nieokreślony – zsynchronizowanego terminu wygaśnięcia prawa lub jego przedłużenia na terenie całej Unii. Harmonizacja okresów obowiązywania indywidualnych praw (w prawie polskim należałoby przez to rozumieć prawa z rezerwacji częstotliwości) w połączeniu z funkcjonującą już w praktyce harmonizacją warunków technicznych użytkowania poszczególnych pasm, wydawała się działaniem proporcjonalnym i racjonalnym w odniesieniu do zalążków tworzenia jednolitego rynku cyfrowego.
Partnerem działów "Regulacje" i "Prawo" jest kancelaria:
Najdalej idącą harmonizację, a w zasadzie „procedurę uzgadniania procedur” przewidywał art. 13 projektu rozporządzenia. Zgodnie z nim, w sytuacji, gdy właściwy organ krajowy zamierzał objąć korzystanie z widma radiowego obowiązkiem uzyskania ogólnego zezwolenia lub przyznać indywidualne prawa do użytkowania częstotliwości, lub zamierzał wprowadzić zmiany w odniesieniu do praw i obowiązków dotyczących korzystania z częstotliwości radiowych zgodnie z art. 14 dyrektywy 2002/20/WE, udostępniał on równocześnie Komisji i właściwym organom pozostałych państw członkowskich ds. widma radiowego, projekt środka wraz z uzasadnieniem po zakończeniu – w stosownym przypadku – konsultacji społecznych, o których mowa w art. 6 dyrektywy 2002/21/WE. W każdym zaś przypadku dopiero na takim etapie prac nad tym środkiem, kiedy organ ten może przekazać Komisji i właściwym organom pozostałych państw członkowskich stabilne i wystarczające informacje na temat wszystkich istotnych kwestii.
Katalog informacji, które miałby przekazywać organ krajowy, był rozbudowany i obejmował m.in.: rodzaj procedury wydawania zezwolenia oraz jej harmonogram, wysokość i strukturę opłat której mają być uiszczone, obowiązki dotyczące zasięgu, wymogi dotyczące hurtowego dostępu, warunki dotyczące przydzielenia, przekazywania lub gromadzenia praw użytkowania, zasady współdzielenia infrastruktury oraz minimalne poziomy efektywności stosowanych technologii.
Właściwe organy krajowe innych państw członkowskich oraz Komisja byłyby uprawnione do przekazania swoich uwag organowi krajowemu w ciągu 2 miesięcy.
