Przepisy te zobowiązują przedsiębiorcę do zapewnienia (na własny koszt) warunków wykonania przez uprawniony podmiot kontroli operacyjnej, nie określając sposobu ich realizacji. Problem może pojawić się na etapie realizacji opisanych tam obowiązków, ale to już zupełnie odrębny temat.
Natomiast przepisy zawarte w art. 237-239 KPK oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 242 KPK dość precyzyjnie określają przedsięwzięcia, które należy wykonać, realizując obowiązki na rzecz sądu i prokuratury.
Największe wątpliwości interpretacyjne budzą przepisy zawarte w art. 179 Pt oraz powtórzone, w bardzo podobnym brzmieniu w art. 46 – 51 projektu PKE.
Art. 46 ust. 1 PKE, podobnie jak art. 179 ust. 2 Pt, nakłada na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązek „przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, na zasadach określonych w planach, decyzjach lub umowach zawartych między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a organami administracji rządowej lub uprawnionymi podmiotami”.
Obowiązki określone w art. 46 ust. 1 PKE oraz w art. 179 ust. 2 Pt uregulowane zostały już w ustawach:
- z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców,
- z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie tych przepisów na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego mogą być nałożone, w drodze decyzji administracyjnej, obowiązki realizacji zadań obronnych. Organem upoważnionym do nakładania takich obowiązków jest wojewoda lub właściwy minister wskazany w rozporządzeniu wydanym na podstawie ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców. Niezależnie od tego, organ administracji samorządowej uprawniony jest do nakładania na przedsiębiorcę obowiązku świadczeń rzeczowych, na zasadach określonych w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej Polskiej.
Ponadto funkcjonowanie sieci telekomunikacyjnych w czasie zagrożenia wojennego lub wojny określono również w rozporządzeniach Rady Ministrów
- z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym,
- z dnia 3 sierpnia 2004 r. w sprawie przygotowania i wykorzystania systemów łączności na potrzeby obronne państwa.
W art. 46 ust. 1 i 2 PKE nie określono, czy tym przepisem objęte są wyłącznie umowy zawierane na potrzeby sytuacji szczególnych, czy również w normalnych warunkach funkcjonowania państwa? Fraza zawarta w art. 46 ust. 1 PKE „w tym obroną państwa” sugeruje, że obowiązki powyższe realizowane będą zarówno w normalnych warunkach funkcjonowania państwa, jak i w czasie kryzysu, w tym w czasie zagrożenia wojennego lub wojny.
Niezależnie od powyższych uwag pragnę podkreślić, że treść art. 46 ust 1 i 2 PKE tematycznie nie mają nic wspólnego z treścią przepisów zawartych w art. 46 ust. 3 – art. 51 PKE.
