Mówi się o tym od lat, ale Polska wciąż jeszcze nie była areną poważnej transakcji sprzedaży wież telekomunikacyjnych którejkolwiek z sieci mobilnych. Taka możliwość dyskutowana była przez lata w kontekście Playa, ale my chcielibyśmy się skupić na analogicznych planach Grupy Cyfrowego Polsatu (Grupa CP). W ubiegłym tygodniu szkicowaliśmy standardowe założenia transakcji infrastrukturalnych na kilku przykładach z rynku europejskiego i analizowaliśmy domniemane scenariusze, jakie mogą zostać zrealizowane w Polsce. Dzisiaj chcemy się zastanowić, jakie mogłyby być parametry transakcji na aktywach krajowego MNO i jakie efekty dla jego starych i nowych właścicieli oraz dla całego rynku mobilnego.
(druga część materiału opublikowanego w poniedziałek, 15 lipca)
Według danych z raportu Polkomtel Infrastruktura za 2018 r., wniesione do niego w zeszłym roku aktywa warte były około 1,5 mld zł. To wycena na potrzeby operacji wewnątrz Grupy Cyfrowego Polsatu (Grupa CP). Rynkowe szacunki infrastruktury pasywnej operatora sieci Plus, z jakimi się spotkaliśmy (w kontekście ewentualnej sprzedaży), mówią o „kilkuset milionach euro”.
W realizowanych w ciągu ostatnich kilku lat transakcjach sprzedaży infrastruktury wieżowej na europejskim rynku wycena pojedynczej lokalizacji wahała się od 169 tys. euro, w przypadku Telecom Italia, do 501 tys. euro, w przypadku wież Iliad we Francji (we Włoszech wieże Iliad były o 54 proc. tańsze). Rozpiętość jest bardzo duża i z pewnością zależy od bardzo wielu czynników: szczegółów umowy sprzedaży, technicznej jakości infrastruktury i potencjału sprzedaży miejsca innym operatorom, czy długości terminu dzierżawy na rzecz sprzedającego. W przypadku sprzedaży infrastruktury Telefoniki na rzecz funduszu KKR przedmiotem transakcji – poza masztami i wieżami – były duże zasoby w międzynarodowej i krajowej (hiszpańskiej) sieci stacjonarnej co podniosło wartość transakcji w przeliczeniu na jedną lokalizację.
Można zaobserwować pewną zależność pomiędzy wycenami infrastruktury a średnią wartością ARPU od klientów mobilnych na poszczególnych rynkach. Wysokie wyceny infrastruktury na rynku francuskim w latach 2018-2019 (501 tys. w przypadku wież Iliad oraz 353 tys. w przypadku wież SFR/Altice) korespondują z mobilnym ARPU na poziomie 20-21 euro miesięcznie w tym kraju. Analogicznie – niższe ceny wież Telecom Italia (169 tys. euro) podczas transakcji w 2015 r. odpowiadają znacznie niższemu ARPU na poziomie 12 euro (koniec 2015 r.) we Włoszech. Z tej prawidłowości wyłamuje się sprzedaż wież Telefoniki (199-250 tys. euro), które – przy niższym ARPU (10 euro) – osiągnęły wyższą wycenę, niż lokalizacje Telecom Italia. Powodem mogło być wspomniane objęcie tą transakcją także sieci stacjonarnej.
Grupa CP nie podaje ARPU jakie osiąga tylko z usług mobilnych. Na podstawie wyników jej konkurencji można jednak przyjąć, że dzisiaj ARPU w Polsce jest 1,7 raza niższe niż na rynku włoskim w 2015 r. i prawie 3 razy niższe, niż na rynku francuskim w 2018 r. Gdyby posłużyć tylko tym wskaźnikiem, to porównawcze wyceny lokalizacji sieci Polkomtela mogłyby sięgać 97-119,5 tys. euro a wartość całej jego (nadającej się do sprzedaży) pasywnej infrastruktury mobilnej na 679-837 mln euro. Dla porównania można szacować, że koszt budowy takiej sieci od podstaw wynosiłby około 1,4 mld zł i zająłby 4-5 lat. Liczbę tę traktujemy orientacyjnie – jako rząd wielkości. Wydaje nam się wysoka, aczkolwiek nie obejmuje sprzętu aktywnego, dla którego brak nam porównawczych transakcji.
Jako dodatkowy materiał do analizy można podać zeszłoroczne wyniki Polkomtela Infrastruktury. Spółka zanotowała 704 mln zł przychodów, 303 mln zł dodatniego wyniku EBITDA, 112 mln zł zysku operacyjnego i 101 mln zł zysku netto.
