Niezależnie od przyjętej metody określenia wyjściowych opłat hurtowych w odniesieniu do regulowanych obszarów, ich waloryzacja powinna opierać się na jasnym i przewidywalnym wskaźniku. Nie powinna zatem odnosić się do poszczególnych pozycji kosztowych. Można to pokrótce uzasadnić kilkoma okolicznościami.
Po pierwsze, poszczególne pozycje kosztowe u różnych operatorów kształtują się w różny sposób. Nie da się ustalić jednego modelowego wzoru dającego się zastosować do usług hurtowych wszystkich OSD.
Po drugie, waloryzacja opłat hurtowych oparta na kosztach OSD byłaby bardzo trudna do odzwierciedlenia w postanowieniach umów detalicznych zawieranych przez Operatorów Korzystających (OK). Brak możliwości odzwierciedlenia zmian opłat hurtowych w cenach detalicznych rodzi tymczasem potencjalne problemy zgodnej kooperacji na rynku telekomunikacyjnym.
Kompromisem pomiędzy operatorami hurtowymi, dostawcami usług oraz abonentami jest wskaźnik waloryzacji, który można w analogiczny sposób stosować w relacjach umownych na różnych poziomach. Innymi słowy, kompromisowy wskaźnik powinien być możliwy do wdrożenia zarówno przez OSD, jak i OK w swoich umowach klienckich.
Stosowanie wskaźnika CPI jest korzystne dla wszystkich stron: ogranicza OSD w wysokości podwyżek, umożliwia OK wprowadzenie do umów abonenckich postanowień waloryzujących opartych na analogicznym wskaźniku co zmiany opłat hurtowych, zaś abonentowi daje jasną informację o maksymalnym możliwym wzroście cen detalicznych.
Równie istotne jest wypracowanie metody wprowadzania do umów hurtowych zwaloryzowanych opłat. Mechanizm równoczesnego wprowadzania waloryzacji opłat hurtowych dla wszystkich OK korzystających z usług danego OSD jest sprawiedliwy i nie stawia w uprzywilejowanej pozycji żadnego z nich. Skutecznie realizuje też politykę regulacyjną Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, ponieważ implementuje do umów międzyoperatorskich postanowienia oraz zasady z zatwierdzonych przez Regulatora ofert hurtowych. Zróżnicowanie w czasie wprowadzania zmian opłat hurtowych dla różnych OK powoduje wprost nierówne warunki konkurencji. Jednocześnie mechanizm taki nie wyklucza możliwości rozstrzygania ewentualnych sporów międzyoperatorskich w przedmiocie wprowadzania zmian do konkretnych umów, lecz minimalizuje negatywne skutki prowadzenia długotrwałych sporów w tym zakresie i umożliwia wprowadzanie zmian do umów z OK w sposób jednolity i zharmonizowany, zgodnie z zasadą niedyskryminacji.
Pomimo braku regulacji prawnych, dostawcy usług telekomunikacyjnych rozpoczęli wprowadzanie klauzul waloryzacyjnych do umów. Relacje prasowe wskazują, że niektórzy dostawcy przy podwyżce cen opartej o wskaźnik CPI nie przyznają abonentom prawa do rozwiązania umowy zawartej na czas nieokreślony bez ponoszenia konsekwencji.
