Z końcem sierpnia zakończył się pierwszy etap konsultacji publicznych nowego projektu ustawy Prawo Komunikacji Elektronicznej (PKE), która 21 grudnia tego roku ma zastąpić ustawę Prawo telekomunikacyjne. Pośród zaprojektowanych przepisów jedną z największych i najważniejszych zmian będzie ta w obszarze regulacji usługi powszechnej. Dotychczas usługa powszechna (tzw. USO) kojarzyła się przede wszystkim z przestarzałymi publicznymi automatami telefonicznymi oraz grubymi książkami ze spisem numerów. Wraz z wejściem w życie Europejskiego Kodeksu Łączności Elektronicznej (EKŁE) unijny ustawodawca w końcu zdecydował się pójść z duchem czasu i zaktualizować zakres usług świadczonych w ramach USO.
Na nową usługę powszechną składać się będzie „usługa adekwatnego szerokopasmowego dostępu do internetu” oraz „usługa komunikacji głosowej”. Podczas gdy usługa telefonii nie jest dla nikogo niczym nowym, niektórzy mogą zapytać czym jest „adekwatny” szerokopasmowy internet? Ani EKŁE, ani PKE, nie określają wprost jaka będzie wymagana przepływność takiego łącza. Wiemy natomiast, że musi być ustalona przez każde państwo członkowskie indywidualnie, odpowiednio do uwarunkowań krajowych. I to na takim poziomie, aby umożliwić korzystanie przez konsumentów z minimalnego zestawu usług, m.in.: poczty elektronicznej, wyszukiwarki informacji, zakupów online, bankowości internetowej, mediów społecznościowych, komunikatorów internetowych.
W czerwcu br. BEREC opublikował raport w sprawie najlepszych praktyk dziewięciu państw członkowskich Unii Europejskiej (Belgii, Chorwacji, Finlandii, Łotwy, Malty, Słowenii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii), które jeszcze przed uchwaleniem EKŁE wprowadziły usługi szerokopasmowe w ramach USO. Badanie to ma pomóc krajowym regulatorom i ustawodawcom przy zdefiniowaniu adekwatnej usługi powszechnej na potrzeby danego państwa. W tym celu BEREC dokonał analizy porównawczej kryteriów i zasad ustalenia m.in. przepływności i jakości usługi internetowej, jej ceny, czy sposobu finansowania. Z badania BEREC wynika m.in. że aktualnie siedem spośród dziewięciu krajów oferuje w ramach USO usługę dostępu do internetu o przepływności od 1 Mb/s do 4 Mb/s. Jedynie Szwecja i Wielka Brytania gwarantują przepływność łącza minimum 10 Mb/s.
Usługi w ramach USO będą kierowane do konsumentów „o niskich dochodach lub szczególnych potrzebach społecznych”. Na chwilę obecną nie jest jasne jak te pojęcia będą interpretowane, ponieważ aktualny projekt PKE nie zawiera wytycznych. W uzasadnieniu do projektu odnajdujemy jedynie informację, że za takich konsumentów będą – przykładowo – uznawane osoby z niepełnosprawnościami, osoby starsze lub zamieszkujące obszary wiejskie. Warto zauważyć (z uznaniem), że polski ustawodawca zrezygnował z możliwości rozszerzenia obowiązku oferowania specjalnych pakietów cenowych na mikro-, małych i średnich przedsiębiorców oraz organizacje non-profit.
