W kontaktach z UKE Enformatic podkreślał natomiast, że regulator nie jest władny wydać decyzji zastępującej umowę o dostępie hurtowym, gdyż spółka nie uchyla się od zawarcia umowy z żadnym z potencjalnych klientów, zaś Sigma Solution nigdy nie złożył poprawnego wniosku o zawarcie umowy i nie kontaktowała się bezpośrednio lub telefonicznie z nim. Podnosił też, że katowicki ISP chce wymóc na UKE zawarcie umowy na warunkach przez niego narzuconych, co może doprowadzić do sytuacji, w której każdy inny podmiot mógłby żądać dostępu hurtowego na własnych zasadach. Kwestionował też zastrzeżenia Sigma Solution w zakresie przedstawionych przez niego cen usługi.
UKE jednak wezwał operatora z Rzeszowa do szczegółowego uzasadnienia sposobu wykonania kalkulacji, na podstawie których zostały określone opłaty za usługi hurtowe świadczone z wykorzystaniem sieci będących przedmiotem postępowania oraz kosztów inkrementalnych dla usługi telewizja z pakietu „Internet+Telewizja” oraz usługi telefon z pakietów „Internet+Telefon” i „Internet+Telewizja+Telefon”.
Enformatic nie chciał jednak ustąpić i w piśmie do UKE twierdził, że kalkulacje przedstawione przez katowickiego ISP nie są adekwatne do realnych kosztów ponoszonych przez niego, a umowy zawarte z innymi przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi nie mogą odbiegać od umowy z Sigma-Solution. Twierdził też, że nie może przedstawić kosztów inkrementalnych, gdyż pojęcie to jest mu obce i zwrócił się do UKE o wskazanie podstawy prawnej w oparciu, o którą regulator żąda przedstawienia kosztu inkrementalnego dla usług w pakietach. W ocenie Enformatic, nie są to usługi związane z dostępem, a informacje te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa.
UKE jednak dalej nalegał, na co Enforamtic stwierdził, że nie uchyla się od spełniania obowiązku wykazania kosztów ponoszonych z tytułu świadczenia usługi Telewizja w pakiecie „Internet+Telewizja”, ale wskazywał, że jest zobligowany utrzymać tę informację w tajemnicy pod rygorem zapłaty kar umownych ze względu na umowę zawartą z firmą SGT.
Ostatecznie UKE w projekcie decyzji, powołując się na odpowiednie zapisy prawne, ocenił, że wniosek Sigma-Solution wysłany drogą elektroniczną na początku września 2017 r. byłby wystarczający do zainicjowania negocjacji z Enformatic. Twierdzenia rzeszowskiego ISP o brakach formalnych uniemożliwiających procedowanie nie zasługują na uwzględnienie, a ten po prostu nie podjął negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie, co uprawniało UKE do wydania zastępczego projektu umowy między stronami.
UKE uznał też wiele zgłoszonych przez katowickiego ISP zastrzeżeń za słuszne uznając nieprawidłowości w ofercie hurtowej rzeszowskiego ISP. Przykładowo operator udostępniający sieć powinien mieć trzy dnie robocze od dnia otrzymania zamówienia na wskazanie braków lub nieprawidłowości w nim, nie zaś pięć, jak w ofercie hurtowej Enformatica. UKE wskazał też, że co prawda operator udostępniający sieć może obciążyć klienta hurtowego kosztami przeprowadzenia procesu związanego z obsługą zamówienia, w tym kosztami przeprowadzenia wywiadu technicznego, to wymagania POPC stanowią, że może to nastąpić jedynie gdy zamówienie nie zostanie zrealizowane z przyczyn leżących po stronie operatora, który będzie świadczyć usługi klientom końcowym, z enumeratywnie wskazanymi wyjątkami.
Regulator dodał też do umowy punkt zobowiązujący operatora udostępniającego sieć (Enformatic) do zapłaty kar umownych na rzecz hurtowego klienta (operatora końcowego) w przypadku naruszania przez niego warunków świadczenia usługi BSA określonych w decyzji.
UKE podkreślił też, że w ofercie hurtowej Enformatica znajdują się postanowienia dotyczące usług takich jak: LLU, VULA, usługa dostępu do ciemnych włókien, kanalizacji kablowej, podbudowy słupowej, budowy pasywnych punktów dostępu do usługi. Usługi te nie były jednak przedmiotem wniosku, zatem uregulowanie tych kwestii w decyzji wykraczałoby poza jego zakres.
UKE zaingerował jednak w cennik usług BSA przedstawiony przez Enformatic. Regulator przypomniał, że cena usług BSA powinna umożliwić operatorowi końcowemu odsprzedaż usług detalicznych oferowanych przez operatora udostępniającego sieć i jest ona ustalana w oparciu o cenę porównywalnej usługi detalicznej. Opłaty hurtowe za usługę BSA są ustalane w ten sposób, że cena detaliczna pobierana przez operatora udostępnianej sieci za odpowiednią usługę dostępu do internetu jest pomniejszana o koszty, które muszą być poniesione w celu odtworzenia przez operatora końcowego konkurencyjnej usługi detalicznej w oparciu o usługę BSA. Takie rozwiązanie umożliwia udostępniającemu sieć pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem usługi hurtowej oraz uzyskanie rozsądnej marży.
Enformatic przedstawił swe kalkulacje regulatorowi, ale UKE stwierdził, że zabrakło w nich obliczeń dla usług detalicznych oferowanych w postaci pakietów. A zgodnie z wymaganiami POPC operator udostępniający sieć jest zobowiązany przedstawić takie obliczenia, odejmując od ceny pakietu koszt inkrementalny usług dodatkowych (innych niż usługa dostępu do internetu).
