Nie wchodząc w szczegóły, wynika to z faktu, że zgodnie z danymi BEREC transmisja stanowi średnio 11 proc. wartości usługi IoT. Tym samym dostawcy usług M2M nie prowadzą działalności telekomunikacyjnej, jak również nie świadczą usług telekomunikacyjnych. Podlegają wyłącznie przepisom horyzontalnym i, ewentualnie, przepisom o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Może to dotyczyć także przypadków, w których dostawcą transmisji M2M jest przedsiębiorca telekomunikacyjny.
Wiedząc już zatem, czym jest usługa transmisji M2M w rozumieniu przepisów PKE, spójrzmy, jak jest regulowana. Przede wszystkim – transmisja M2M jest usługą komunikacji elektronicznej a przedsiębiorca, który ją świadczy jest dostawcą. Musi więc wpisać się do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, wypełniać obowiązki raportowania, uiszczać opłaty telekomunikacyjne itp. – wszystko to, co „klasyczny” przedsiębiorca telekomunikacyjny.
Trzeba zatem zwracać uwagę czy przepis odwołuje się:
- wprost, do transmisji na potrzeby M2M (tak),
- do usługi telekomunikacyjnej czy usługi komunikacji elektronicznej (tak),
- wyłącznie do innej usługi komunikacji elektronicznej, jak usługi komunikacji interpersonalnej czy dostępu do internetu (nie).
Pewne wątpliwości dotyczą sytuacji, gdy przepisy odwołują się do usług stacjonarnych albo mobilnych. Niestety, EKŁE a za nim PKE nie precyzują, jaki charakter mają w tym zakresie usługi M2M. Nie rozstrzygają także jednoznacznie przypadków, w których umowa z dostawcą obejmuje wyłącznie usługi M2M, ale dostawca nie blokuje fizycznie innych usług. W takich sytuacjach niezbędna jest szczególnie uważna analiza.
Ogromną grupę wyjątków od ogólnej zasady stosowania PKE do usług M2M stanowią regulacje abonenckie. Dlaczego? Z uzasadnienia do projektu ustawy PKE wynika, że usługi transmisji M2M „nie są typowymi usługami abonenckimi”. Trudno nie zgodzić się z taką oceną. Usługa transmisji danych M2M ma zazwyczaj charakter profesjonalny, często sprzedawany masowo. Cena usługi zazwyczaj odbiega (w dół) od ceny „normalnych” usług telekomunikacyjnych. Transmisja danych następuje nie pomiędzy abonentami, a pomiędzy urządzeniami jednego abonenta, lub abonentem a serwerem dostawcy usługi. Różnic można by wymienić znacznie więcej.
