Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji (KIGEiT) przedstawiła swe stanowisko do konsultowanego projektu rozporządzenia Ministra Cyfryzacji w sprawie udzielania wsparcia finansowego na rozwój infrastruktury szerokopasmowej w ramach Krajowego Planu Odbudowy (KPO).
KIGEiT wnosi o to, by wydatkiem kwalifikowanym była budowa przyłącza. Zdaniem izby dotychczasowe doświadczenia wykazują, że koszt budowy przyłącza jest głównym problemem przy pozyskiwaniu nowych abonentów (a tym samym efektywności wykorzystania sieci). Tymczasem Centrum Projektów Polska Cyfrowa podczas spotkania 23 sierpnia przekazało informację, że taki koszt nie będzie stanowił wydatku kwalifikowanego. KIGEiT nie zgadzamy się z takim podejściem i postuluje, by jednoznacznie przesądzić, że koszty budowy przyłącza, o ile właściciel nieruchomości jest zainteresowany zakupem usług dostępu do szerokopasmowego Internetu, są kosztami kwalifikowalnymi i mogą być subsydiowane.
Izba argumentuje, że na obszarach, których dotyczy interwencja publiczna dla wielu adresów koszt budowy przyłącza jest krytyczny i decyduje o nieopłacalności podłączenia. Dodatkowo brak przyłącza nastręcza wielu problemów w dostępie hurtowym – operator korzystający pozyskujący klienta musi czekać na wybudowanie przyłącza (zdarza się, że operator udostępniający nie oferuje takiej dobudowy), jego koszty są szacowane na podstawie kosztorysu i mogą znacznie podnosić koszty podłączenia abonenta, czyniąc korzystanie z wybudowanej ze środków publicznych sieci nieopłacalnym. To zaś wskazuje, że przyłącze jest warunkiem otwartości sieci.
W swym stanowisku konsultacyjnym KIGEiT podważa też stwierdzenie, zgodnie z którym „koszty zarządzania i obsługi nie zostały uwzględnione w katalogu wydatków kwalifikowalnych ze względu na przewidywany brak możliwości sfinansowania tych kosztów w ramach budżetu KPO oraz stwierdzonych potrzeb inwestycyjnych”. Według izby, doświadczenia POPC pokazują, że nasycenie sieci usługami wymaga czasu i nie następuje skokowo zaraz po jej uruchomieniu. W tym czasie jednak, beneficjenci ponoszą pełne koszty utrzymania sieci, które nawet z uwzględnieniem dofinansowania ich budowy, pozostają nierentowne, co może osłabiać motywację do realizacji danego projektu. KIGEiT uważa, że problem ten można rozstrzygnąć na różne sposoby, z których podstawowym jest objęcie dofinansowaniem kosztów utrzymania sieci przez okres rozruchowy (np. dwa lub trzy lata), co powinno być uwzględnione w niższej cenie za dostęp hurtowy.
KIGEiT zwraca też uwagę, że w projekcie nie zawarto żadnych postanowień dotyczących indeksacji. W przedstawionej prezentacji CPPC na spotkaniu w dniu 23 sierpnia 2022 r. wskazano jedynie, że: „planowane jest wprowadzenie rocznej indeksacji stawek jednostkowych, jeśli inflacja nadal będzie wykazywała tendencję ponadprzeciętnie wzrostową”. Izba zaś wnosi, by wprowadzić (wzorem inwestycji drogowych) wskaźnik inflacyjny dotyczący waloryzacji wysokości przyznanej pomocy, argumentując, że inwestycje są rozłożone w czasie stąd niezwykle istotna jest aktualizacja bazy kosztowej beneficjentów. Oznacza to, że poziom dofinansowania (który opiera się na bieżących kosztach) powinien być korygowany w momencie wypłaty środków.
Izba chce też by doprecyzowania obowiązku w zakresie dostępu hurtowego, by o odnosił się on nie tylko do dotowanej sieci, ale również do tych części sieci, w których wykorzystano istniejącą infrastrukturę, a także infrastruktury i sieci niezbędnej do świadczenia usług na rzecz użytkowników końcowych (przyłącze).
KIGEiT, ma też swoje uwagi odnośnie obszarów interwencji, bowiem spodziewała się, że będą one wyznaczane w oparciu o kryterium występowania lub wiarygodnie planowanej sieci zapewniających min. 30 Mb/s. Tymczasem, z projektu rozporządzenia wynika, iż punkt odcięcia dla określenia obszarów interwencji zostanie ustawiony na poziomie 100 Mb/s.
