Problemy telewizji internetowej Ipla z zapewnieniem jakości transmisji meczów Euro2016 pokazały, jak istotną sprawą jest efektywny sposób emisji wideo w publicznej sieci internetowej. Najwydajniejsze serwery mogą nie sprostać oczekiwaniom klienta, jeżeli nie zostanie zaprojektowany i wybudowany odpowiedni system dystrybucyjny treści. Zwłaszcza tych „na żywo”. Na szczególną uwagę zasługują rozproszone systemy dystrybucyjne CDN (Content Delivery Networks).
Klienci serwisu Ipla, którzy wykupili dostęp do transmisji futbolowych na platformie – zamiast obiecywanej wysokiej jakości obrazu na ekranach swoich urządzeń – podczas niektórych meczów zobaczyli rozmyte piksele lub testowali cierpliwość, czekając na buforowanie materiału.
Do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów napłynęło wiele skarg na działanie serwisu. Jego właściciel, Cyfrowy Polsat, nie wyjaśnił przyczyny zakłóceń, ale można przypuszczać, że zainteresowanie mogło przerosnąć możliwości serwerów nadawcy. W tym kontekście warto przyjrzeć się rozwiązaniom CDN.
Malejące opłaty za szerokopasmowy dostęp do internetu powodują, że znacząco rośnie konsumpcja treści wideo dostępnych w sieci. Niewłaściwa dystrybucja powoduje jednak powstawanie zatorów i opóźnień w transmisjach. Utrudnia to funkcjonowanie tych przedsięwzięć, których działalność w znaczącym stopniu zależy od czasu ładowania strony internetowej i dostarczania za jej pomocą treści.
Architektura i zastosowania
Content Delivery Network, to duży rozproszony system z wieloma węzłami, podłączony do internetu, dostarczający treści do wielu centrów danych i punktów wymiany ruchu w internecie. Tworzy go sieć wielu serwerów, przechowujących dane użytkowników i udostępniane treści. Pozwala to odciążyć serwery bazowe oraz zdecydowanie poprawia dostępność materiałów wideo. Dzięki rozproszonej infrastrukturze i odpowiedniemu routingowi, klienci łączą się zawsze z najbliższym węzłem CDN.
Sieć CDN tworzą:
- serwer źródłowy dostarczający treści,
- połączone siecią serwery znajdujące się w różnych częściach infrastruktury internetowej (gdzie treści są replikowane),
- system routingu zapewniający dostarczanie treści do użytkowników z najbliższego geograficznie węzła.
Poszczególne węzły CDN są zwykle podłączone do szybkiej szkieletowej sieci internetowej. Sieć CDN dzieli zapytania o treści i rozkłada je na wiele serwerów, co pozwala skrócić trasę, jaką musi przebyć zapytanie wysłane przez użytkownika. Dzięki temu czas oczekiwania na dostęp do treści ulega zdecydowanemu skróceniu.
Korzystanie z CDN przynosi zazwyczaj niższe koszty za usługi hostingowe. Przyspiesza wczytywanie stron internetowych oraz zwiększa odporność na przejściowe zwiększenie natężenia ruchu na obsługiwanej stronie. CDN to także usługi internetowe (Webservices). Dzięki CDN poprawia się pozycjonowanie stron WWW oraz zmniejsza zużycie przepustowości infrastruktury teleinformatycznej.
Główne zadanie sieci CDN, to dostarczanie użytkownikom końcowym treści z minimalnym opóźnieniem i wysoką wydajnością. CDN obsługują obecnie większość rodzajów treści internetowych, w tym: pliki multimedialne i oprogramowanie do pobrania, obiekty internetowe ( tekst, grafikę, czy skrypty), strumieniowanie „na żywo” lub „na żądanie”, oraz serwisy społecznościowe. Udostępnianie w sieci narzędzi informatycznych i mocy obliczeniowych w Polsce dopiero raczkuje, w USA jest oferowany od lat, np. przez Amazon (Amazon CloudFront, Amazon S3).
Dostawcy usług, treści, rozwiązań e-commerce i firmy medialne płacą operatorom sieci CDN za dostarczanie zawartości ich serwerów do docelowej grupy użytkowników końcowych.
